Cześć! :D
Dziś przychodzę do Was z kolejną rasą -
pekińczykiem. Sądzę, że jest to jedna z popularniejszych ras psów, ale mam nadzieję, że w dzisiejszym poście znajdziecie jakieś ciekawostki, o których nie wiedzieliście. Miłego czytania! :)
Historia pekińczyka
Pekińczyk jest rasą wyhodowaną w Mandżurii. Do połowy XIX wieku rasa ta znana była wyłącznie w Chinach, gdzie pekińczyki hodowane były jako psy świątynne. Według chińskich wierzeń drobna budowa pekińczyka pozwalała mu łatwo gonić i chwytać pojawiające się w świątyniach demony, a ich waleczne serce – bez trudu stawiać czoła nawet najpotężniejszym złym duchom. Inna legenda wspomina, że pekińczyki miały być owocem miłości lwa do małpki, który to związek został pobłogosławiony przez samego Buddę. Po lwach pekińczyki miały odziedziczyć swoją szlachetność, a po małpce – nietypowy krok. Psy powstałe z tego związku towarzyszyły Buddzie i w razie niebezpieczeństwa zamieniały się w lwy. Pekińczyk był uważany za ucieleśnienie legendarnego pieska "Fu", który odpędzał złe duchy, czczony był przez Chińczyków jako półbóstwo, jego kradzież karana była śmiercią, a kiedy umierał cesarz w ofierze składano również jego pekińczyki, tak by również w życiu pozagrobowym mogły chronić zmarłego władcę. Przez wiele wieków rasa była trzymana i hodowana wyłącznie w cesarskim pałacu, a mniejsze osobniki noszone były jako maskotki w dworskich rękawach. Ostatnią miłośniczką i hodowczynią pekińczyków była cesarzowa Cixi. Pekińczyki pochodzą od azjatyckich wilków, a ich rasa – na podstawie analiz DNA – uznawana jest za jedną z najstarszych na świecie. Pekińczyki posiadają wspólne korzenie z shih tzu, długowłosym chihuahua, mopsem i papillonem.
Wygląd
Posiadają krótki, choć dobrze zbudowany, zwłaszcza w przedniej części, tułów. Głowa duża, szeroka, spłaszczona między uszami. Pysk szeroki i pomarszczony, profil zdecydowanie spłaszczony, kufa czarna. Oczy szeroko rozstawione, okrągłe, ciemne. Uszy w kształcie serca, opadające, z obfitymi frędzlami. Kończyny krótkie, tylne o lekkim kośćcu, przednie – o wygiętych kościach przedramienia. Łapy duże, płaskie, o wywiniętych przednich palcach. Ogon zawinięty nad grzbietem, wysoko osadzony, zawinięty w jedną stronę. Szczególnie cenione są: czarna maska oraz okulary wokół oczu. Przeważnie posiadają długi włos, prosty, bujny. Gruby podszerstek. Wyraźna kryza występuje wokół szyi. Uszy, tył nóg, ogon oraz palce powinny mieć obfite pióra. Kolorystycznie mogą występować wszystkie rodzaje umaszczenia oprócz albinotycznego. W przypadku łat oba kolory muszą występować na tułowiu bez wyraźnej przewagi któregokolwiek z nich. Kłąb powinien być biały.
Żywienie
Według specjalistów od żywienia najlepsze jest jedzenie przygotowane przez właściciela ze świeżych produktów, ponieważ rasa ukształtowana w Pekinie była żywiona mięsem ryb, drobiu i wieprzowym z ryżem, produktami sojowymi, burakami. Odradza się uzupełniania witaminy C ze względu na możliwość uszkodzenia nerek i wątroby. Ilość zjadanego pokarmu zależy od rozmiarów psa, jego wieku, budowy, metabolizmu i aktywności. Trzeba dbać o zachowanie dobrej kondycji pekińczyka i chronić go przed nadwagą.
Zdrowie
Pekińczyk jako rasa krótkonosa (brachycefaliczna) bardzo często mają wrodzone zwężenie otworów nosowych, któremu towarzyszy wydłużone podniebienie miękkie i zapadanie się tchawicy, powoduje to trudności w oddychaniu, intensywne pochrząkiwanie, kasłanie, odkrztuszanie i wymiotowanie śliną. Czasem potrzebna jet interwencja chirurgiczna. U tej rasy często rozwija się zastoinowa niewydolność serca, co wynika z nieprawidłowości w budowie i pracy mięśnia sercowego oraz zastawek. Z krótką trzewioczaszką wiąże się uwypuklenie oka z oczodołu i nawet niezbyt silny uraz tej okolicy może spowodować wypadnięcie gałki ocznej. Konieczna jest wówczas szybka interwencja lekarska. U przedstawicieli tej rasy zdarzają się: wrzody rogówki, zespół suchego oka, wywinięcie powieki i obecność dodatkowych rzęs. Wydłużone ciało pekińczyka sprzyja chorobie zwyrodnieniowej stawów kręgosłupa oraz dyskopatii.
Pielęgnacja
Szata pekińczyka wymaga systematycznej pielęgnacji. Codziennie należy go czesać twardą włosianą szczotką, zawsze po spryskaniu specjalną odżywką zapobiegającą elektryzowaniu i łamaniu włosa. Szczególnie trzeba rozczesywać okolice uszu, łap i brzucha. Pekińczyka powinno się kąpać raz na daw miesiące. Dbałości wymagają oczy fałdy skórne po bokach nosa.
Zachowanie
Pekińczyki są psami niezależnymi i nieufnymi wobec obcych, choć swojemu opiekunowi są wiernie oddane. Lubią spokój. W kontaktach z większymi psami, zaatakowane, potrafią walczyć w swej obronie, a także właściciela, zaliczane są do psów odważnych i walecznych. Dumny właściciel pekińczyka powinien pokochać i uszanować jego niezależność, ale wychowywać go jak każdego innego psa.
